RUHUNDAKİ YANGIN

 

 

Kendi yangınını yaşar dünyada her gönül

Nehirler aksa da yanından gürül gürül

Söndürmek için uğraşırsın bir ömür

Onu ancak sonunda kara toprak söndürür

 

Bu senin yangının yardım edemez kimse

Kızılırmak ve Sakarya birleşip gelse

Kim söndürdü ki Kerem’in yangınını

Külüyle tutuşturup o da yaktı Aslı’sını

 

Okyanuslara da atsan kendini sönmez

Yürekte başlayan yangın geri dönmez

Bilmem ki sakalar olur mu sana çare

Kurtuluş yok yanacaksın pare pare

 

Bırak kendini alev alev ateşin harına

Belki o zaman uzanır bir el senin imdadına

Gerçek âşık geçer ateşin diyarından

Ateşten korkup vazgeçmez muradından

 

Aşk biraz da pişmektir her gün yana yana

Bunu en iyi bilir aşk ehli o Mevlana

Öyleyse şikâyet etme ateşten yangından

Tende değil kıvılcım başladı senin ruhundan

 

Prof.Dr. Hacı KURT