Ekmek teknesidir bu memleketin

Daim olsun senin o bereketin

Elması, kirazı, buğday tarlası

Bağında tatlanmış üzüm Karaman

 

Mehmet Bey bir zaman vermiş fermanı

Türkçenin öz yurdu ana vatanı

Yazarken okurken aklımdadır hep

Ninni, türkü, şiir, sözüm Karaman

 

Boş durmayı sevmez insanın senin

İlham verir sana şu Göksu nehrin

Yellibel, Sertavul yol olmuş sana

Yediden yetmişe azim Karaman

 

Karaman’ın toprağında doğmuşum

Memleketin bir evladı olmuşum

Çalışmışım, okumuşum, yazmışım

Çocukları oğlum kızım Karaman

 

Darda kalsam elim dalım olursun

Yönümü kaybetsem yolum olursun

Kulağımdaki ses dilimde türkü

Dünyaya açılan gözüm Karaman

 

Torosların bir köyünde doğmuşum

Deresinde ırmağında yüzmüşüm

Zaman, gurbet az çok değiştirse de

Benim değişmeyen özüm Karaman

 

Gurbet elde hayli zaman kalmışım

Gezip dolaşıp da yine dönmüşüm

İlkbaharım, güzüm, kışım olmuşsun

Değişmez kaderim yazım karaman

 

Dağlarında ovasında gezmişim

Kara lastik bulsam nimet bilmişim

Bazen pabucum var bazen de çıplak

Yolunda tarlanda izim Karaman

 

Bu ülkenin özü ortak noktası

Kökleri buradan birçok atası

Herkesin bir payı olsa da sende

Yüzyıllardır önce bizim Karaman

 

Dağında kardelen, çiğdem, lalesi

Melül mahzun durur şimdi kalesi

Ayrılırken, kavuşurken hep sana

Toprağına sürdüm yüzüm Karaman

 

Prof. Dr. Hacı Kurt

 

Ermenek’tir batırmanın vatanı,

Maydanoz, feslikan çeşni katanı,

Kokusu kaldırır, yerde yatanı,

İçen herkese haz oldu batırma.

 

Rezene râyihâ, burnuna tüter,

Soğanı, biberi, domates katar,

İrmiği yumşadı, yoğrulsun yeter,

Sofrada kâseye, doldu batırma.

 

Cevizler kırıldı, küncü kavruldu,

Ateşin üstünden, koku savruldu,

Yoğurmaya iki büklüm kıvrıldı,

Tok olsan da yerin, buldu batırma.

 

Şahit olun dostlar, batırma bizim,

Bir kâse içersem, can bulur dizim,

Seferber oldular, hanımım kızım,

Yazın geldiğini, bildi batırma.

 

Özbekoğlu yedi, dilinde tadı,

Fakiri de yedi, he mi de kadı,

Batırık değildir, batırma adı,

Şimdi hak yerinde, kaldı batırma.

 

11.06.2024 Ermenek

 

Durmuş Ali ÖZBEK

Kültür Bakanlığı Halk Şairi

Emekli Öğretmen Durmuş Ali ÖZBEK, Ermenek ilçemizden ilk defa Kültür ve Turizm Bakanlığından onaylı “Halk Şairi” unvanı almaya ve “Sanatçı Tanıtma Kartı”na sahip olan şair oldu.

Şubat (2024) ayında müracaatları yapılan “Halk Şairi” değerlendirmeleri 29 Nisan 2024 günü Ankara’da Kültür Bakanlığı bünyesinde Milli Kütüphanede yapılmış olup; bu değerlendirme neticesinde “Halk Şairi”, “Sanatçı Tanıtma Kartı” almaya hak kazananlar 07.06.2024 Cuma günü açıklandı.

Yapılan bu açıklamada Ermenek yöremizden Emekli Öğretmen Durmuş Ali ÖZBEK, Kültür ve Turizm Bakanlığı, “Halk Şairi”, “Sanatçı Tanıtma Kartı” almaya hak kazandığı açıklanmıştır.

Emekli Öğretmen Durmuş Ali ÖZBEK, Ermenek yöremizin Kültür ve Turizm Bakanlığından onaylı “Halk Şairi” unvanını alması ve  “Sanatçı Tanıtma Kartı”na sahip olması Ermenek ilçemiz için bir gurur olduğu ifade edilmiştir.

Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından 07.06.2024 tarihinde yapılan açıklamada;

 

“Başvuru Tarihi: 02.02.2024 21:41

Başvuru İcra Dalı: Halk Şairi

Başvuru Durumu: TAMAMLANDI

Değerlendirme Durumu: KOMİSYON KARARI (KABUL)

Değerlendirme Açıklaması: 07.06.2024

 

SAYIN DURMUŞ ALİ ÖZBEK,

 

Genel Müdürlüğümüz "Somut Olmayan Kültürel Miras Taşıyıcılarının Başvuru, Değerlendirme, Tespit ve Kayıt İşlemlerine İlişkin Yönerge" uyarınca katıldığınız Değerlendirme Kurulu kararına göre "Sanatçı Tanıtma Kartı" almaya hak kazandınız.

 

Resmi işlemlerin tamamlanmasını takiben, adınıza düzenlenmiş olan Sanatçı Tanıtma Kartı, müracaatınızda beyan etmiş olduğunuz yazışma adresinizde bulunan İl Kültür ve Turizm Müdürlüğüne gönderilecek olup söz konusu Müdürlükten imza karşılığında teslim almanız gerekmektedir. Teslim tarihi bilgisi ilgili müdürlükçe tarafınıza bildirilecektir. Çalışmalarınızda başarılar diler, bilgilerinizi ve gereğini rica ederiz.

 

Kültür ve Turizm Bakanlığı

Yaşayan Miras ve Kültürel Etkinlikler Genel Müdürlüğü” denilmiştir.

 

Medya Ermenek olarak biz de sitemiz yazarlarından ve şairlerinden Durmuş Ali ÖZBEK öğretmenimizi tebrik ederiz.

 

ERMENEK DESTANI

Sayılmaz ki Ermenek’te kaleler,

Solmaz burda mor menekşe, laleler,

Yükseğinde halka olmuş haleler,

Dumanlıdır Ermenek’in dağları.

*

Uzanınca elma toplar ellerin,

Üzümüne doyamaz ki dillerin,

Estikçe hep ceviz çırpar yellerin,

Yeşil yeşil Ermenek’in bağları.

*

Boş geçirmez tarlasında zamanı,

Buğdayından ayırdıkça samanı,

Düşmanlara yoktur asla âmânı,

Yiğitliktir Ermenek’in çağları.

*

Bağlarını köşe bucak kazanlar,

Dağlarını şarkılara yazanlar,

Deresinde al pulludur sazanlar,

Balık tutar Ermenek’in ağları.

***

Şifa bulur sen gelirsen dertlerin,

Vatanıdır yiğitlerin, mertlerin,

Aman vermez kötülüğe sertlerin,

Sahiplidir Ermenek’in yarları.

*

Bahar gelir çehreler aya döner,

Bu coğrafya bizi taş ile dener,

Kayamızdan damla coşarak iner

Sele döner Ermenek’in karları.

*

Şu dağlara tünelleri delseler,

Torun torba sılamıza gelseler,

Bakirliğin kıymetini bilseler,

Amber kokar Ermenek’in kırları.

*

Nağme olur kuş sesleri sazına,
Eloğludur dayanır mı nazına,
Katlanmazsan geçim olmaz yazına,
Fırtar sonra Ermenek’in torları.

***

Dağları var kör dumanlı tüllüdür

Cevizlidir kapaması küllüdür,

Bahçe bahçe sekileri güllüdür,

Seyran yeri Ermenek’in damları.

*

Yüksek idi kalesinin burçları,

Kil kireçle yumurtaydı harçları,

Yapmazlardı ustalara borçları,

Göksu’daydı Ermenek’in kumları.

*

Ermenekli keç’etini çokça yer,

Ekmeğini bölüp verir hakça der,

İş yaparken durmaz, döker sıkça ter,

Değerlidir Ermenek’in somları.

*

Tavşanları kar üstünde iz yapar,

Koku alan tazılar atar depar,

Bunu gören avcılar ordan sapar,

Çıra kokar Ermenek’in çamları.

***

Dereleri kapız kapız çağlarken,

Çocukları sele, düşmüş ağlarken,

Barajına akan suyu sağlarken,

Hasret idi Ermenek’in yılları.

*

Gece gündüz kara elmas kazanı,

Yer altında yaşanırken hazanı,

Ölümlerin destanını yazanı,

Kucak açar Ermenek’in kolları.

*

Keklikleri dere bayır sekerdi,

Bacasından sadeyağı kokardı

Kömür yoktu çalı, odun yakardı,

Mutluydu hep Ermenek’in kulları.

*

Geçinirdik alın teri dökerek,

Yürüyorduk çok çileler çekerek,

Sayın Valim yollar bize çok gerek

Bitmek bilmez Ermenek’in yolları

 

***

Sefa verir, yıldız yağar başına,

Her adımda ayak değer taşına,

Üzülürsün boşa geçmiş yaşına,

Sıla söyler Ermenek’in rüzgârı.

***

Ana denir Ermenek’te kadına,

Doyamazsın bulgurcanın tadına,

Selam olsun batırmanın adına,

Tescillendi Ermenek’in kaydına.

***

Şafak vakti okununca ezanlar,

İş zamanı yorgunluktan sızanlar,

Omuzlarda sevapları yazanlar,

Vakar idi Ermenek’in insanı.

 

***

Özbekoğlu böyle övdü vatanı,

Acıları azığına katanı,

Şehit olup toprağında yatanı,

Unutur mu Ermenek’in sağları?

***

1994 Konya ::: 2007 ::: 15.03.2022:::08.05.2024

Durmuş Ali Özbek

Biz dağlarımızdan Nadire Köyü’ne bakardık

Nadire bizim dağlarımıza

Aramızda Göksu akıp giderdi

Uzaklara doğru

Lemos’un ve Nadire’nin çocukları, insanları gibi

Akıp giderdi

Dağların arasından

Uzaklara

Uzaklara

 

Biz dağlarımızdan Nadire’yi görürdük

Nadire bizim dağlarımızı

El sallardık Nadire’ye doğru

Koca Dağ’ın başından

Derin bir uçurumun üstünden

Gören olur mu bizi, bilmeden

Sonra bağırırdık Nadire’ye doğru

Avazımız çıktığı kadar

Sesimiz kaybolup giderdi

Göksu Nehri’nin uğultusunda

 

Nadire’nin dağları sedir ormanı

Kim bilir Lemos’ta kaç evde var onlardan

Evde babam tavana bakar

Tek tek anlatır

Duvardan duvara uzanan ağaçları

Hangisini dağların içinden omuzunda getirmiş

Hangisini Nadireliler katırlarla getirmiş

Bir ağaç kaçakçısı köylü

Bir karanlık

Bir sessizlik

Ve bir de ormancı korkusu

Sonra bir ormancı hikâyesi babamdan

Geceyle birlikte uzayıp gider

 

Bir yandan sedir ağacına üzülürüm

Bir yandan katran karası gecede

Ekmek parası peşinde Nadireli köylüye

İşte bu yüzden

Çok sedir ağacı diktim sonraki yıllarda

Onların da hatırına

Hatırasına

 

Nadire’nin insanları

Kimi kalmış köyünde, memlekette

Kök salmış toprağına bir sedir ağacı gibi

Kimi akıp gitmiş Göksu gibi

Süleyman Çavuşla başlamışlar göçmeye

Uzak diyarlara

Ege’de Torbalı’ya, Ayrancılar’a

Yeni bir “Nadire” kurmuşlar oralarda

Ve unutmadan köylerini, Torosları

 

Lemos’tan Nadire’ye selam olsun

Dağlarında ardıç ve katran ağaçları hep var olsun

Değirmeninde su

Teknende hamur

Ocağında ekmek

Eksik olmasın

Duydum ki

Kaç yüz yıllık ahşap Nadire köprüsü yıkılmış

Bu şiir

Esentepe’den Ardıçkaya’ya

Lemos’tan Nadire’ye

Gönül köprüsü olsun  

Prof. Dr. Hacı KURT

 

 

 

Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın Somut olmayan kültürel miras alanlarında üretimlerin teşvik edilmesi ve geleneksel kültürün yaşatılması hedefiyle kültürel miras taşıyıcılarının tespit edilmesi amacı ile yürütmekte olduğu “Sanatçı tanıtma Kartı” çalışmalarına Taşalı Bölgemizden Ömer Tarım ve Durmuş Ali Özbek arkadaşımız başvuruda bulunmuşlar 29.04.2024 Tarihinde Ankara’da mülakata katılmışlardır. Her iki arkadaşımızın sonuç ne olursa olsun Ankara’da Taşeli’yi temsil etmeleri gurur vericidir.

20.04.2024 Tarihinde de Ömer tarım ve İbrahim Şahin arkadaşımız Truva Edebiyat Kulübü’nün düzenlediği 7. ‘Öykü Ödülleri ödül törenine katılarak Taşeli’yi temsil etmişlerdir..

Taşeli Bölgesi’nde gün kutlamaları, yiyecek ve giyecek paylaşımlarının dışına çıkarak günlük kültür üretip paylaşmaları Taşeli’nin farkını tüm dünyaya duyurmaktadır.

Sitelerde günübirlik bestelerin, şiirlerin paylaşılması, kitapların oluşturulup paylaşılması Taşeli’ni her gün bir adım daha ileri taşımaktadır.

Kazancı Kültür Sanat

İbrahim ŞAHİN

Muzvadı köyünü görmeden daha

İnsanlarını tanıdım çocukluğumda

Dağları görünürdü uzaklarda

Başı karlı dağları sıra sıra

Bakar dururduk o dağlara

Lemos köyünden uzaklarda

 

Muzvadı köyünü görmeden daha

Cevizini duyardık oralarda

Çıtlık ve ceviz katmeri yerken çocuklar

Babaları uzaklarda, Ege’de, Antalya’da

Belki bir pamuk tarlasında elinde çapa

Onları düşünürdü uzaklarda

 

Muzvadı köyünü görmeden daha

İnsanlarını görürdüm Lemos’ta

Omuzlarında birkaç uzun sırık

Geldikleri yol uzun

Gidecekleri yol uzun

Ermenek’te ceviz ağaçları onları bekler

Uzun mu uzun

 

Muzvadı köyünü görmeden daha

Kirazını duyardık buralarda

Yunt Dağı’nda üç parça kar kalınca Haziran’da

“Muzvadı’da kirazlar oldu” derlerdi Lemos’ta

Belki biri satmaya gelirdi katır eşek sırtında

Tadı hâlâ damağımda

 

Muzvadı’nın dağlarında kardelen

Belki bu çiçektir onlara ilham veren

Ermenek’te ceviz ağacından düşerek

Antalya’da sıcaktan, sıtmadan

Zemheride karlı dağları aşarken

Soğukta, tipide buyarak ölen

Arkasında bir kadın, birkaç çocuk

Boynu bükük bırakıp giden

Belki bu yüzden

Kardelene , “boyn(u)eğrilce” derlerdi

Buralarda

Eskiden

 

Prof. Dr. Hacı KURT