İLK FOTOĞRAF

Dün karıştırırken o eski kitaplarımı

Bir fotoğraf düştü yaprakların arasından

Sanki gelmiş gibiydi çok başka bir diyardan

Tarihin unutulmuş tozlu sayfalarından

Bulmuştum yeniden çocukluk anılarımı

Tam kırk beş yıl geçmişti hesap ettim kendimce

Akıyordu günler bazen tatlı bazen acı

Hâlâ hatırladığım o tek iğde ağacı

Tam otuz dört çocuk çoğunun on birdi yaşı

Aramıştım bu resmi her yerde senelerce

İlk fotoğrafımızdı geçen bunca yıllardan

Ne fotoğrafçı vardı ne makinesi bizde

Bir fotoğrafçı var derlerdi Mençek köyünde

Mezun olacaktık okuldan tam bu günlerde

Silinmedi o Mayıs günü hatıralardan

Bir gün o fotoğrafçı geldi Mençek köyünden

Topladı öğretmen sınıfın çocuklarını

Düzeltti siyah önlük beyaz yakalarını

Koklayarak bahçenin açmış zambaklarını

Vesikalık fotoğraflar çekildi ilk önceden

Sonra dizildik bahçe duvarının dibinde

İlk resmimizi aldılar çocukluğumuzdan

Sanki bir an durmuş ve donmuştu o zamandan

Silinmez o an hiç kimsenin hatırasından

Çiçek açmış bir iğde ağacının önünde

Zaman geçmiş büyürken her biri çocukların

Solmuş resimde renkler yıllar içinde biraz

Geçti her birimizin ömründen ilkbahar yaz

Gelir belki yakında beklenen kış ve ayaz

Kalır çocuklarına resim ve anıların

Olsa da onca fotoğraf sonraki yıllardan

Bir başkadır bende o ilk fotoğrafın yeri

İşlenmiş sanki ömrün siyah beyaz günleri

Başlıyor gibi orda hayatın ilk seferi

Kim bilir hangimiz nasıl geçtik o yollardan

Şimdi bakınca otuz dört çocuğun her biri

İçimde tarifsiz bir şeyler biraz da keder

Kim bilir kim nerde nasıl kiminle ne eder

Hâlâ kalem tutar mı eller bakar mı gözler

Bilmem ki hatırlar mı beni herhangi biri

Prof. Dr. Hacı KURT