ERMENEK DESTANI

Sayılmaz ki Ermenek’te kaleler

Solmaz burda mor menekşe, laleler

Yükseğinde halka olmuş haleler

Dumanlıdır Ermenek’in dağları.

*

Şife bulur sen gelirsen dertlerin

Vatanıdır yiğitlerin mertlerin

Aman vermez kötülüğe sertlerin

Sahiplidir Ermenek’in yarları

*

Göğü mavi, yıldız yağar başına

Her adımda ayak değer taşına

Üzülürsün boşa geçmiş yaşına

Sıla söyler Ermenek’in rüzgârı.

*

Ekmek vermez kimse sana yatarak

Karın doymaz çalışana bakarak

Yakana bir gül goncası takarak

Varmaz sana Ermenek’in kızları

*

Ermenek’in keklikleri öterek

Gezip gider o keklikler sekerek

Vali beye büyük rica yol gerek

Bitmek bilmez Ermenek’in yolları.

*

Yollar uzak tünelleri deleler

Torun torba memlekete geleler

Ağır durur meyve dolu seleler

Amber kokar Ermenek’in kırları

*

Ta eskiden batırması ünlüdür

Cevizlidir kapaması küllüdür

Sekileri çiçeklidir güllüdür

Seyran yeri Ermenek’in damları

*

Nağme olur kuş sesleri sazına,

Eloğludur dayanır mı nazına

Geçim olmaz katlanmazsan yazına

Fırtar sonra Ermenek’in torları

*

Çağlar durur kapız kapız dereler,

Bakıversen görünüyor nereler,

Turkuazda birleşiyor zerreler

Hasret idi Ermenek’in yılları

*

Bağlarını köşe bucak kazanlar

Dağlarını şarkılara yazanlar

Deresinde al pulludur sazanlar

Balık tutar Ermenek’in ağları

*

Uzanınca ceviz toplar ellerin,

Üzümüne doyamaz ki dillerin,

Bayram eder sen baktıkça gözlerin,

Yeşil yeşil Ermenek’in bağları

*

Gece gündüz kara elmas kazanı,

Yer altında yaşadıkça hazanı

Ölümlerin destanını yazanı

Kucak açar Ermenek’in kolları

*

Boş geçirmez tarlasında zamanı

Buğdayından ayırdıkça samanı

Düşmanlara yoktur asla âmânı

Yiğitliktir Ermenek’in çağları

*

Şafak vakti okununca ezanlar

İş zamanı yorgunluktan sızanlar

Omuzlarda sevapları yazanlar

Görüp durur Ermenek’te kulları

*

Özbekoğlu böyle övdü vatanı

Acıları azığına katanı

Şehit olup toprağında yatanı

Unutur mu Ermenek’in sağları?

*

1994 Konya/ Düzenleme 15.03.2022

Durmuş Ali Özbek