NADİRE KÖYÜ

Biz dağlarımızdan Nadire Köyü’ne bakardık

Nadire bizim dağlarımıza

Aramızda Göksu akıp giderdi

Uzaklara doğru

Lemos’un ve Nadire’nin çocukları, insanları gibi

Akıp giderdi

Dağların arasından

Uzaklara

Uzaklara

 

Biz dağlarımızdan Nadire’yi görürdük

Nadire bizim dağlarımızı

El sallardık Nadire’ye doğru

Koca Dağ’ın başından

Derin bir uçurumun üstünden

Gören olur mu bizi, bilmeden

Sonra bağırırdık Nadire’ye doğru

Avazımız çıktığı kadar

Sesimiz kaybolup giderdi

Göksu Nehri’nin uğultusunda

 

Nadire’nin dağları sedir ormanı

Kim bilir Lemos’ta kaç evde var onlardan

Evde babam tavana bakar

Tek tek anlatır

Duvardan duvara uzanan ağaçları

Hangisini dağların içinden omuzunda getirmiş

Hangisini Nadireliler katırlarla getirmiş

Bir ağaç kaçakçısı köylü

Bir karanlık

Bir sessizlik

Ve bir de ormancı korkusu

Sonra bir ormancı hikâyesi babamdan

Geceyle birlikte uzayıp gider

 

Bir yandan sedir ağacına üzülürüm

Bir yandan katran karası gecede

Ekmek parası peşinde Nadireli köylüye

İşte bu yüzden

Çok sedir ağacı diktim sonraki yıllarda

Onların da hatırına

Hatırasına

 

Nadire’nin insanları

Kimi kalmış köyünde, memlekette

Kök salmış toprağına bir sedir ağacı gibi

Kimi akıp gitmiş Göksu gibi

Süleyman Çavuşla başlamışlar göçmeye

Uzak diyarlara

Ege’de Torbalı’ya, Ayrancılar’a

Yeni bir “Nadire” kurmuşlar oralarda

Ve unutmadan köylerini, Torosları

 

Lemos’tan Nadire’ye selam olsun

Dağlarında ardıç ve katran ağaçları hep var olsun

Değirmeninde su

Teknende hamur

Ocağında ekmek

Eksik olmasın

Duydum ki

Kaç yüz yıllık ahşap Nadire köprüsü yıkılmış

Bu şiir

Esentepe’den Ardıçkaya’ya

Lemos’tan Nadire’ye

Gönül köprüsü olsun  

Prof. Dr. Hacı KURT