ÜŞÜDÜM DEMEKTEN UTANIYORUM

Maraş, Antep, Urfa gece soğuktu,

Sarsıldı binalar sesler boğuktu,

Tek yaşam alanı son bir koğuktu[1],

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Kimisi ah çekti yere çakıldı.

Kimi anam dedi yana yıkıldı.

Nice canlar için ağıt yakıldı

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Beton tabutlarda, insanlar vardı,

Yıkıldı kolonlar altı çok dardı,

O ecel yüzlerce binayı sardı,

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Uyku küçük ölüm derlerdi bana,

Ölüme uyandı Maraş Adana,

İmdat ulaştı mı Adıyaman'a?

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Fay hattı doğudan batıya yatay,

Diyarbakır, Kilis, Malatya, Hatay,

Ekranlarda gördüm onlarca detay

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Nurhak da yıkıldı Osmaniye de,

Nice canlar gitti bir saniyede,

Deprem ne ise de tipi ziyade,

Üşüdüm demekten utanıyorum.

İskenderun yandı göz göre göre,

On ilde muhtaçtır şimdi her yöre,

El atıp kaldırmak bizde bir töre

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Yıkık İskenderun bizlere dargın,

Canlar en kazlarda, bir yanda yangın,

Gözlerde uyku yok bedenler yorgun,

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Ekrana kilitli onlara baktım,

Utanarak bir de sobayı yaktım,

Mevtalar sayıldı gözümden aktım

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

Özbekoğlu küçük bir şeyler yazdın,

Ruhunda acıyla mezarlar kazdın,

Çürük binalara hem de çok kızdın,

Üşüdüm demekten, utanıyorum.

07.02.2023 Konya

Durmuş Ali ÖZBEK

[1] koğuk: ağacın koğuğu, yıkıntı koğuğu, kovuk, bucak

Not: Fotoğraf alıntı olup, sahibine teşekkür ederim.

Saygıdeğer Öğretmen Lisesi Edebiyat Öğretmenimin Değerlendirmesi.

Duran Gündoğdu

Sevgili Durmuş Ali Hocam,

Size, her şiirinizin son dörtlüğünde kullandığınız "Özbekoğlu" mahlânıza dayanarak

"Ozan Özbekoğlu" diye hitap etmek istiyorum.

06 Şubat 2023 tarihinde Kahraman Maraş ilinin Pazarcık ve Elbistan ilçeleri merkezli 7.7 ve 7.6 şiddetindeki iki deprem nedeniyle duygu ve düşüncelerinizi içeren "Üşüdüm Demekten Utanıyorum" adlı şiirinizi çok beğendim.

Yurdumuzun Kahraman Maraş, Şanlı Urfa, Diyarbakır, Malatya, Hatay, Osmaniye, Adıyaman, Kilis ve Adana illerimizde kuvvetle hissedilen, binlerce insanımızın vefat ettiği, yine onbinlerce insanımızın yaralandığı ve onbinlerce konutun yıkıldığı, bölgede âdeta can pazarının yaşandığı bir depremin ruhumuzda yarattığı derin üzüntüyü şiirinizde çok güzel bir dille, etkili bir üslûpla anlatıyorsunuz.

Şiirin bütününe depremden etkilenen illerimizin hepsinin adına yer verilmiş olması şiirin "bilgi" eksenli olduğuna işaret ediyor.

Şair olarak depremin yarattığı ağır hüznü depremde hayatını yitiren, yaralanan, evi barkı yıkılan, enkaz altında kalan ve kurtulmayı bekleyen insanlarımızın çaresizliğini âdeta kendi ruhunuzda hissediyorsunuz.

Özellikle şiirin her dörtlüğünün son dizesinde tekrarlanan ve şiire "başlık" olan "Üşüdüm Demekten Utanıyorum" ifadesi şiirin "ana motifi"ni oluşturuyor ve bu dize şiiri çok etkili kılıyor.

Depremin" kara kış"ın bütün şiddetiyle hüküm sürdüğü bir gün/günlerde meydana gelmesi,vatandaşlarımızın gece ve gündüz yağan yoğun kar, yağmur, sıfırın altında seyreden dondurucu soğuk altında can pazarı yaşamaları, çaresizliğin dibinin yaşandığı bir ortamda, şairin" soba yakmaya utanması" insan olmanın, empati kurmanın, kendi ruhu ile karşısındaki arasında muhasebe ve muhakeme yapmanın duyarlılığı olarak algılanmalıdır diye düşünüyorum.

Ayrıca şiirin altında yaşanan depremle ilgili bir görsele de yer vermiş olmanız, şiiri daha etkili kılıyor.

Dilinize, kaleminize, ruhunuza sağlık.

Yaşadığımız deprem felâketini inşallah kısa zamanda aşacağız. Millet olarak acımız büyük. Birlik beraberlik içinde yaraları saracağız.

Allah, böyle acıları bir daha yaşatmasın. Hayatını kaybeden vatandaşlarımıza Allah'tan rahmet, yaralılara acil şifalar diliyorum. Milletimizin başı sağ olsun.