TAŞIMALI SİSTEMLE TAŞINAN ZAMAN-III

Taşınan Öğrencilerde Uyum Sorunu

Taşımalı sistemin ilk uygulayıcı öğretmenlerden biri olarak; 5 ayrı yerleşim yerinden otobüsle dolaşarak topladığımız öğrencilerin daha uygulama yapılacak okula varmadan dahi kendi aralarında uyum problemi yaşamakta olduklarını ilk günlerden ilk tespitlerimdi.

Bu uyumsuzluk taşıma yapılan otobüsün içinde yaşanan bir sorun olduğundan başında bulunan iki öğretmen otobüsün içinde sınıftaymışız gibi koridorda gidip geliyorduk.

Aman Allah’ım okulda yorulduğumuzun iki katı yorgunluğu gidiş + dönüş mesafemiz olan 40+40=80 km yolda ayrı bir çile sırtlanıyorduk.

Şehrin öğrencileri ile köyden gelen öğrenciler arasında köylü şehirli uyumsuzluğunu yaşadıklarını gözlemledim. Diğer yandan 5 ayrı yerleşim yerinden topladığımız öğrenciler kendi aralarında da bazı gruplaşmalar oluşturuyorlardı. Köy ve mezralardan topladığımız öğrenciler uygulamanın yapıldığı okulda yabancıymış gibi davranış içine girdiklerini görüyordum.

Hatta ilk başlarda köyden gelen öğretmenler, şehir öğretmenleri gibi duygular içine düşüldüğünü, hissetmiştim. Sonradan bu durum kendiliğinden ortadan kalkmıştı.

Öğrenci ve Öğretmenin Yorgunluk Sorunu

Sabah gidiş serüvenimiz, okulda 6 saatlik ders ve dönüşteki otobüs içindeki sükûneti sağlama çabamız öğrencileri ve iki öğretmeni hattından fazla yoruyordu.

Bir yorgunluğumuz da evde bacaklarımızı uzatıp dinlenemeden önümüzde bir sehpa veya masa yarın ki uygulayacağımız derslere ait en ince ayrıntısına kadar yansıtmak zorunda kaldığımız ders planlarımızdı.

Öğretmenlik hayatımda planlara harcadığımız zamanı ne kendimize, ne de ailemize harcamış değiliz. Tam 25 yıl yazdığım ders planların harf ve kelimelerini sıralasak kilometrelerce yol yapardı.

Öğrencilerin Beslenme Sorunu

Taşımalı sistemle gittiğimiz okul şehir merkezinin dışında olduğundan beslenebilmemiz gerçekten büyük sorunumuzdu. Her akşam eşim benlenme hazırlayıp okula taşıyordum. Keza öğrencilerim de aynı sorunu yaşıyorlardı. Onların da aileleri zeytin, peynir, yumurta vb. hazırlayıp öğrenciler okula götürüp öğle arası ben de onlarla birlikte sınıfta beslenme yapıyorduk. Öğrencilerin beslenmelerini kontrol ettiğimde gerçekten acınacak bir durumdaydık.

Tespit ettiğim sorunu asla ihmal etmiyor not alıyor ve bir dilekçe ile okul müdürüne sunuyordum. O da ilçe milli eğitim müdürlüğüne gönderiyordu. İkinci döneme başladığımız günlerde bir haber ulaştı. İmam Hatip Lisesi yemekhanesine öğlen öğrenciler taşınacak ve orada öğle yemekleri yeneceği şeklindeydi. Çocukların bir tabak yemek yiyebileceklerine sevindim. Lakin öğrencilerin başlarında yine gidip gelme yönünden sıkıntı yaşayacağımızı ister istemez düşündürüyordu. Neticede yemek yemeye başlamıştım. Bol bol fasulye yemeği yediğimizden otobüsün içinde de koku eksik olmuyordu.

Öğretmenin Başarı Sorunu

Öğrenci başarılarını değerlendirme yönünden de devamlı öğrencilerimi denetlediğim gibi diğer sınıflara giden köyden getirdiğim yine kendi öğrencilerimi de sınıf öğretmeni arkadaşlarıma sorup kısa notlar alıyordum.

Öğretmen arkadaşlar, öğretim sırasında en çok karşılaştıkları problem olarak “derse hazırlıksız gelme” olduğunu söylüyorlardı. Kendim de aynı sorunu gözlemliyordum. Uzaktan taşınan öğrencilerin sabah ve akşam geliş gidişlerinde harcanan zaman kadar evde yarın için çalıştıklarını sanmıyordum. Kendi ikamet ettiğim köyümdeki tüm velilerle sıkı ilişki içinde olup öğrencilerin ev çalışmaları konusunda desteklerini istiyordum.

Fiziki Ortam Sorunu

Taşıma merkezi olan okullun fiziki ortamı ve imkânlarını yeterli değildi. Yeterli olmadığı için de sınıfım 72 kişi idi.

72 kişilik bir sınıf düşünün, her sırada üç öğrenci oturuyor. Kara tahta önünde çok az bir mesafe içinde öğrenci karşısında durma, aralarda dolaşıp öğrencilerle ilgilenme sorunu…

İşin garip tarafı köyde görev yaparken bir kasım ayında, bir de mart sonlarında müfettiş gelir denetler, giderlerdi. Taşımalı sisteme geldik yine aynı, iki defa müfettiş gelip gitti o kadar.

(Yıl 1992) Taşımalı sistem sorunlarını soran yoktu diyebilirim.

Durmuş Ali ÖZBEK