TAŞELİ’NDE ARDIÇ OLMAK -V - Ardıç Manileri

 

“Şu dağlar ardıç kokar,

O dilin beni sokar

Ben derdimi söylesem

El bana yakım yakar

xxx

Kekliğim var kafeste,

Çektiğim har nefeste,

Aradım sordum seni,

Bulamadın adreste.

xxx

Bu gönül kaldı sende

Düştüm çaresiz derde

Daha ben nere gidem,

İkimiz ayrı yerde.

xxx

Yanıma otur şöyle,

De hadi mâni söyle,

İşte ardıç gölgesi,

İki dinle bir söyle.

xxx

Yaylanın süsü ardıç,

Vicdan olmalı yargıç,

Sevgi ne büyük nimet,

Kalp olur ona sarnıç.

xxx

 

Ardıcı diksen olmaz,

Ağlasan testi dolmaz,

Yâre versen yadigâr,

Ömürlük rengi solmaz.”[1]

xxx

Fotoğraf: Mükremin Kızılca

                              “Ardıç gölgesi koyu,

Gölgeye koydum suyu,

O kız çok güzel amma,

Birazcık kısa boyu.

xxx

Ardıç dalında kuş var,

Kanadında nakış var,

Gideceğim o yâre,

Lâkin havada kış var.

xxx

Ardıç dalın eğmeli,

Yaprağına değmeli,

Yârim bir yelek giymiş,

Önü beyaz düğmeli.

xxx

Ardıç dibinde yattım,

Başında bir kuş tuttum,

Yar yanıma gelince,

Dizlerimde uyuttum.”[2]

xxx

“Olsun ardıcım olsun,

Dipleri yaprak dolsun,

Benim güzel sevdiğim,

Altında burma yolsun.

xxx

Ardıcın dibi yosun,

Yaprağa gelir tosun,

O huri gözlü yârim,

Altına azık kosun.

xxx

Ardıcın pürü olur,

Yanında sürü olur,

Benim nazlı yârimin,

Yanında dürü olur.

xxx

Ardıç dalı yeşildir,

Dalı ışıl ışıldır,

Korkma sevgili yârim,

Şimdi ardıç hışıldar.

xxx

Ardıç pürü hoş kokar,

Kokusu ciğer yakar,

Al yazmalı sevgilim,

Çok güzel yakım yakar.”[3]

xxx

Foto: Bekir Sazak

“Toroslarda sedir ardıç,

Taşeli’nde pınar sarnıç,

Gönlümü mahkûm etim,

Sevdana güzel yargıç

XXX

Ardıcın hoş kokusu,

Yaylanın daş dokusu,

Ermenekli yiğidin,

Kimseden yok korkusu.

XXX

Ardıcın tahdasına,

Bayramın haftasına,

Fatiha, İhlâs okudum,

Köyümün mevtasına.

XXX

Ardıcın dalları,

Serinletir malları,

Bilmem nasıl olur,

Şu şaşkının halları.

XXX

Ardıçtır ağacın ulusu,

Tatlıdır armudun sulusu,

Katıra yükleyip götürdüm,

İki köfün dolusu.

XXX

Ardıcın kurusu,

İlisu’yun durusu,

Sağım ben ölmedim,

Sorma ahret sorusu.”[4]

“Ardıç dalı helkesi,

Al’ca kilim heybesi,

Ne hoş olur dağlarda,

O yar ilen gezmesi.

xxx

Ardıç dibinde deve,

Gevişir geve geve,

Davetsizce gidilmez,

Akşamüstü her eve

 xxx

Ardıç dalı yellenir,

Yurt yerleri bellenir,

Yaş on beşe gelince,

Yanakları güllenir.

 xxx

Yaylaların süsü ardıç,

Obacıbaşı yargıç,

Yoksa suyu dert etme,

Elbet eşeriz sarnıç.

 xxx

Ardıç dalı kesesi,

Şişe dibi püsesi,

Ne dedim de darıldın,

Oy peşime düşesi.

 xxx

Ardıç dalın sallama,

Kavurmalı kapama,

Giden gelir mi geri,

Boşa ümit bağlama.”[5]

Derleyen Araştıran Yazan

Durmuş Ali ÖZBEK

<<<ÖNCEKİ BÖLÜM                                              SONRAKİ BÖLÜM>>>

---

[1] Emekli Öğretmen Durmuş Ali Özbek

[2] Emekli Öğretmene Kerim Toslak

[3] Şair, Yazar Mükremin Kızılca

[4] Bekir Sazak Ermenekli yöresel Şair Yazar

[5] Öğretmen İbrahim Şahin