Acep gülerler mi, seni sevmeme,

Ya da acırlar mı hasret çekmeme,

Bir de izin versen sana gelmeme,

Neler çektiğimi bilmez misin yar?

 

Yar beni avuttun, onca senedir,

Bilemedim bu aşk, nasıl nesnedir,

Dertlerin içinde, tek bir tanedir,

Neler çektiğimi bilmez misin yar?

 

Felek hançerini bana bilemiş,

Aşkta ayrılığı bana dilemiş,

Yârin kaşı gözü çok etkilemiş,

Neler çektiğimi bilmez misin yar?

 

Dağlar geçit vermez, haberin gelmez,

Sevsen de hayırsız, kıymetin bilmez,

Mazlumun hakkını, yiyenler gülmez,

Neler çektiğimi bilmez misin yar?

 

Özbekoğlu sevdi, hiç de bilmedin,

Nice dertler çektin, bir gün gülmedin,

Mezarı üstünde, yaşlar dökmedin,

Neler çektiğimi bilmez misin yar?

 

10.11.2024 Konya

Durmuş Ali ÖZBEK

Kültür Bakanlığı Halk Şairi

Ben yârimi hep özlerdim,

Gelir diye çok gözlerdim,

Bulutlardan yol izlerdin,

Gözlerime yaş oldu hep.

 

Elvan idi o gözleri,

Tatlı idi her sözleri,

Değişti de şom yüzleri

Çatılmış bir kaş oldu hep.

 

Sol yanımda bir sızı var,

Müsebbibi sadece yar,

Onu yaksın bendeki har

Şu gönlüme şaş oldu hep.

 

Sevgi kanda hep coşardı,

Yürek durmaz can koşardı,

Güzelliği ruh okşardı,

Soğudu da kış oldu hep.

 

Özbekoğlu ben ne derim?

Kalmamış bak onda yerim,

Bozuk durum, yapar kurum,

Bende artık taş oldu hep.

 

09.10.2024 Yukarı Çağlar

Durmuş Ali ÖZBEK

Kültür Bakanlığı Halk Şairi

***

Elvan: "renkli", "renk renk" veya "çeşitli renkler" 

 

Yollar yokuş, dağlar karlı,

Hasret dersen, bende harlı,

Günler geçer, ahu zarlı

Bekledim de, gelmedin sen.

 

Hedef oldum, aşk okuna,

Mısra mısra, meşk okuna

Hasret kaldım, gül kokuna,

Bekledim de, gelmedin sen.

 

O gözlerin kömür kara,

Kirpiklerin açar yara,

Saç telinle çekme dara,

Bekledim de, gelmedin sen.

 

Gülmek bana neden uzak,

Ayrılık hep aşka tuzak,

Bir hayalin oldu erzak,

Bekledim de, gelmedin sen.

 

Özbekoğlu hayal kurar,

Her hayali ömre zarar,

Yok aklını eyler firar,

Bekledim de, gelmedin sen.

 

09.10.2024 Yukarı Çağlar

Durmuş Ali ÖZBEK

Kültür Bakanlığı Halk Şairi

 

Emekçidir halkın çoğu,

Çetindir aşaılmaz dağı,

Meşhurdur sütü kaymağı

Yöresi yörük yatağı.

Yükseklerde sular akar,

Dağlarında kekik kokar,

Kalesiyle tarih yazar,

Ayrılığın yürek yakar.

Ermenek’in tarhanası,

Meşhurdur tak tak helvası,

Lezzetin dibi çorbası,

Efsane arabaşısı.

 

Zirvesinde sular akar,

Altında maden kaynar,

Emekçisi de ter döker,

Cefakardır çile çeker.

 

Doğal organik kirazı,

İnce kabuklu cevizi,

Özlememek elde değil,

Yayladır serindir yazı.

 

Muhittin ustayım gördüm,

Hem yoruldum, hem dinlendim,

İzvit, Halimiye, Cenne,

Üç eserle şeref buldum.

 

Muhittin Arslan

Cami, Minare Ustası

Bir insan evladı kendisi insan

Yüreği tertemiz elinde ihsan

İlhamı ilkbahar aylardan nisan

Su gibi aziz ol Ömer Yapıcı

 

Feyzalmış Konya’nın şu ovasından

Beyşehir Gölü’nden ve yaylasından

Belki Halil İbrahim sofrasından

Su gibi azizsin Ömer Yapıcı

 

Adı hatırlatır hep adaleti

Soyadı mimarlık Sinan eseri

Özü bilmez tembellik ataleti

Su gibi aziz ol Ömer Yapıcı

 

Fakir köye gelir ekmek aş olur

Susuz köye gelir yağmur yaş olur

Umutsuz kalplere yol yoldaş olur

Su gibi azizsin Ömer Yapıcı

 

İnsan vardır akan suyu kurutur

İnsan var bozkırda bahçe büyütür

Yoksul evlerinde baca tüttürür

Su gibi aziz ol Ömer Yapıcı

 

Yıkan da yapan da var memlekette

Pınarlardan akan suyun sesinde

Adın anılacak her iyilikte

Su gibi azizsin Ömer Yapıcı

 

Evde çeşmemizden aktın su oldun

Tarlada domates bostan bağ oldun

Dalda kiraz elma çiçek bal oldun

Su gibi aziz ol Ömer Yapıcı

 

Torosların başı duman kar olsun

Hızır İlyas senin yârânın olsun

Ocağın huzurlu neslin var olsun

Su gibi azizsin Ömer Yapıcı

 

Lemos Esentepe yurdun sayılır

Adın orda her dem yaşar anılır

Suyun azmi ile dağlar yarılır

Su gibi aziz ol Ömer Yapıcı

 

Prof. Dr. Hacı KURT

Ekmek teknesidir bu memleketin

Daim olsun senin o bereketin

Elması, kirazı, buğday tarlası

Bağında tatlanmış üzüm Karaman

 

Mehmet Bey bir zaman vermiş fermanı

Türkçenin öz yurdu ana vatanı

Yazarken okurken aklımdadır hep

Ninni, türkü, şiir, sözüm Karaman

 

Boş durmayı sevmez insanın senin

İlham verir sana şu Göksu nehrin

Yellibel, Sertavul yol olmuş sana

Yediden yetmişe azim Karaman

 

Karaman’ın toprağında doğmuşum

Memleketin bir evladı olmuşum

Çalışmışım, okumuşum, yazmışım

Çocukları oğlum kızım Karaman

 

Darda kalsam elim dalım olursun

Yönümü kaybetsem yolum olursun

Kulağımdaki ses dilimde türkü

Dünyaya açılan gözüm Karaman

 

Torosların bir köyünde doğmuşum

Deresinde ırmağında yüzmüşüm

Zaman, gurbet az çok değiştirse de

Benim değişmeyen özüm Karaman

 

Gurbet elde hayli zaman kalmışım

Gezip dolaşıp da yine dönmüşüm

İlkbaharım, güzüm, kışım olmuşsun

Değişmez kaderim yazım karaman

 

Dağlarında ovasında gezmişim

Kara lastik bulsam nimet bilmişim

Bazen pabucum var bazen de çıplak

Yolunda tarlanda izim Karaman

 

Bu ülkenin özü ortak noktası

Kökleri buradan birçok atası

Herkesin bir payı olsa da sende

Yüzyıllardır önce bizim Karaman

 

Dağında kardelen, çiğdem, lalesi

Melül mahzun durur şimdi kalesi

Ayrılırken, kavuşurken hep sana

Toprağına sürdüm yüzüm Karaman

 

Prof. Dr. Hacı Kurt

 

Ermenek’tir batırmanın vatanı,

Maydanoz, feslikan çeşni katanı,

Kokusu kaldırır, yerde yatanı,

İçen herkese haz oldu batırma.

 

Rezene râyihâ, burnuna tüter,

Soğanı, biberi, domates katar,

İrmiği yumşadı, yoğrulsun yeter,

Sofrada kâseye, doldu batırma.

 

Cevizler kırıldı, küncü kavruldu,

Ateşin üstünden, koku savruldu,

Yoğurmaya iki büklüm kıvrıldı,

Tok olsan da yerin, buldu batırma.

 

Şahit olun dostlar, batırma bizim,

Bir kâse içersem, can bulur dizim,

Seferber oldular, hanımım kızım,

Yazın geldiğini, bildi batırma.

 

Özbekoğlu yedi, dilinde tadı,

Fakiri de yedi, he mi de kadı,

Batırık değildir, batırma adı,

Şimdi hak yerinde, kaldı batırma.

 

11.06.2024 Ermenek

 

Durmuş Ali ÖZBEK

Kültür Bakanlığı Halk Şairi

Emekli Öğretmen Durmuş Ali ÖZBEK, Ermenek ilçemizden ilk defa Kültür ve Turizm Bakanlığından onaylı “Halk Şairi” unvanı almaya ve “Sanatçı Tanıtma Kartı”na sahip olan şair oldu.

Şubat (2024) ayında müracaatları yapılan “Halk Şairi” değerlendirmeleri 29 Nisan 2024 günü Ankara’da Kültür Bakanlığı bünyesinde Milli Kütüphanede yapılmış olup; bu değerlendirme neticesinde “Halk Şairi”, “Sanatçı Tanıtma Kartı” almaya hak kazananlar 07.06.2024 Cuma günü açıklandı.

Yapılan bu açıklamada Ermenek yöremizden Emekli Öğretmen Durmuş Ali ÖZBEK, Kültür ve Turizm Bakanlığı, “Halk Şairi”, “Sanatçı Tanıtma Kartı” almaya hak kazandığı açıklanmıştır.

Emekli Öğretmen Durmuş Ali ÖZBEK, Ermenek yöremizin Kültür ve Turizm Bakanlığından onaylı “Halk Şairi” unvanını alması ve  “Sanatçı Tanıtma Kartı”na sahip olması Ermenek ilçemiz için bir gurur olduğu ifade edilmiştir.

Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından 07.06.2024 tarihinde yapılan açıklamada;

 

“Başvuru Tarihi: 02.02.2024 21:41

Başvuru İcra Dalı: Halk Şairi

Başvuru Durumu: TAMAMLANDI

Değerlendirme Durumu: KOMİSYON KARARI (KABUL)

Değerlendirme Açıklaması: 07.06.2024

 

SAYIN DURMUŞ ALİ ÖZBEK,

 

Genel Müdürlüğümüz "Somut Olmayan Kültürel Miras Taşıyıcılarının Başvuru, Değerlendirme, Tespit ve Kayıt İşlemlerine İlişkin Yönerge" uyarınca katıldığınız Değerlendirme Kurulu kararına göre "Sanatçı Tanıtma Kartı" almaya hak kazandınız.

 

Resmi işlemlerin tamamlanmasını takiben, adınıza düzenlenmiş olan Sanatçı Tanıtma Kartı, müracaatınızda beyan etmiş olduğunuz yazışma adresinizde bulunan İl Kültür ve Turizm Müdürlüğüne gönderilecek olup söz konusu Müdürlükten imza karşılığında teslim almanız gerekmektedir. Teslim tarihi bilgisi ilgili müdürlükçe tarafınıza bildirilecektir. Çalışmalarınızda başarılar diler, bilgilerinizi ve gereğini rica ederiz.

 

Kültür ve Turizm Bakanlığı

Yaşayan Miras ve Kültürel Etkinlikler Genel Müdürlüğü” denilmiştir.

 

Medya Ermenek olarak biz de sitemiz yazarlarından ve şairlerinden Durmuş Ali ÖZBEK öğretmenimizi tebrik ederiz.

 

ERMENEK DESTANI

Sayılmaz ki Ermenek’te kaleler,

Solmaz burda mor menekşe, laleler,

Yükseğinde halka olmuş haleler,

Dumanlıdır Ermenek’in dağları.

*

Uzanınca elma toplar ellerin,

Üzümüne doyamaz ki dillerin,

Estikçe hep ceviz çırpar yellerin,

Yeşil yeşil Ermenek’in bağları.

*

Boş geçirmez tarlasında zamanı,

Buğdayından ayırdıkça samanı,

Düşmanlara yoktur asla âmânı,

Yiğitliktir Ermenek’in çağları.

*

Bağlarını köşe bucak kazanlar,

Dağlarını şarkılara yazanlar,

Deresinde al pulludur sazanlar,

Balık tutar Ermenek’in ağları.

***

Şifa bulur sen gelirsen dertlerin,

Vatanıdır yiğitlerin, mertlerin,

Aman vermez kötülüğe sertlerin,

Sahiplidir Ermenek’in yarları.

*

Bahar gelir çehreler aya döner,

Bu coğrafya bizi taş ile dener,

Kayamızdan damla coşarak iner

Sele döner Ermenek’in karları.

*

Şu dağlara tünelleri delseler,

Torun torba sılamıza gelseler,

Bakirliğin kıymetini bilseler,

Amber kokar Ermenek’in kırları.

*

Nağme olur kuş sesleri sazına,
Eloğludur dayanır mı nazına,
Katlanmazsan geçim olmaz yazına,
Fırtar sonra Ermenek’in torları.

***

Dağları var kör dumanlı tüllüdür

Cevizlidir kapaması küllüdür,

Bahçe bahçe sekileri güllüdür,

Seyran yeri Ermenek’in damları.

*

Yüksek idi kalesinin burçları,

Kil kireçle yumurtaydı harçları,

Yapmazlardı ustalara borçları,

Göksu’daydı Ermenek’in kumları.

*

Ermenekli keç’etini çokça yer,

Ekmeğini bölüp verir hakça der,

İş yaparken durmaz, döker sıkça ter,

Değerlidir Ermenek’in somları.

*

Tavşanları kar üstünde iz yapar,

Koku alan tazılar atar depar,

Bunu gören avcılar ordan sapar,

Çıra kokar Ermenek’in çamları.

***

Dereleri kapız kapız çağlarken,

Çocukları sele, düşmüş ağlarken,

Barajına akan suyu sağlarken,

Hasret idi Ermenek’in yılları.

*

Gece gündüz kara elmas kazanı,

Yer altında yaşanırken hazanı,

Ölümlerin destanını yazanı,

Kucak açar Ermenek’in kolları.

*

Keklikleri dere bayır sekerdi,

Bacasından sadeyağı kokardı

Kömür yoktu çalı, odun yakardı,

Mutluydu hep Ermenek’in kulları.

*

Geçinirdik alın teri dökerek,

Yürüyorduk çok çileler çekerek,

Sayın Valim yollar bize çok gerek

Bitmek bilmez Ermenek’in yolları

 

***

Sefa verir, yıldız yağar başına,

Her adımda ayak değer taşına,

Üzülürsün boşa geçmiş yaşına,

Sıla söyler Ermenek’in rüzgârı.

***

Ana denir Ermenek’te kadına,

Doyamazsın bulgurcanın tadına,

Selam olsun batırmanın adına,

Tescillendi Ermenek’in kaydına.

***

Şafak vakti okununca ezanlar,

İş zamanı yorgunluktan sızanlar,

Omuzlarda sevapları yazanlar,

Vakar idi Ermenek’in insanı.

 

***

Özbekoğlu böyle övdü vatanı,

Acıları azığına katanı,

Şehit olup toprağında yatanı,

Unutur mu Ermenek’in sağları?

***

1994 Konya ::: 2007 ::: 15.03.2022:::08.05.2024

Durmuş Ali Özbek