BENDEKİ HATAY

 

Bir ilkokul çocuğuyken tanıdım

İlk kez

İkinci memleketim Hatay’ı

İlk defa gördüğümde

Bir kitabın sayfasında

O fotoğrafı

İbrahim Çallı’nın tablosu

“Hatay’ın Anavatana Hasreti”

Ve üstünde

Mona Lisa gibi bir

Anadolu kadını

 

Sonraları çok dinledim

Babamdan

Askerlik anılarını

Babam

Hatay’da yapmıştı

Bin dokuz yüz kırklı yılların sonunda

Üç yıllık vatan hizmetinin

Hatırı sayılır bir kısmını

 

Yıllar geçti aradan

Ben büyüdüm

Dünya küçüldü

Sonra kendim asker oldum Hatay’da

Serinyol’da jandarma kışlasında

Nöbet tuttum ıslak gecelerde

Yoldan geçen otobüslere baktım

Tek heceli isimleri olan otobüslere

Gelirken ülkemin bir yerlerinden

Giderken Anadolu’da bir yerlere

El salladım zaman zaman

Pencereden görünenlere

Düşünerek kalan günleri tezkereye

Bilmeden

El salladıklarım arasında

O kız çocuğu var mıydı

 

Ben büyürken

Ve küçülürken dünya

Bir kız çocuğu da büyüyordu

Ben ondan habersiz

O benden

Belki uzak

Belki dokunduğum bir diyarda

Ve ben

Yol alırken

Dümensiz bir gemi gibi zamanda

Onu buldum

Son vatan toprağı Hatay’da

Adı Leyla

Ve ona ilk baktığımda

Kaşı keman gibi eğilmiş

Bir HAT

Yüzü bir yaz gecesinde AY’dı

Gelince ikisi yan yana

İşte eksiksiz bir HATAY’dı

Çöllere salmış Mecnun’u

Leyla

Amanos Dağları’nda bir ceylandı

O

Benim nişanlım, eşim

Soyadımı alan kadın

Birlikte attık hayatta

Onca adım

Olduk iki bedende bir ruh

Yürüdük onca yolu

Gün gün, yıl yıl

Adım adım

 

Onda toplanmıştı Hatay

Dağ dağ, ova ova

Samandağ’da zeytin

Hassa’da üzüm

Dörtyol’da portakal

Hatay’ın kaleleri gibi

Sağlam mı sağlam kişiliği

Ruhu Hatay’dan bir rüzgâr

Her daim eser

Doldurur hayat gemisinde

Yelkenimi

Asi Nehri gibi

Dolaşır gelir diyar diyar

Sonra sokulur gönlüme

Asi Nehri’nin gelişi gibi

Anavatana

Gelip akar gönlümdeki ummana

Akdeniz’e akar gibi

 

Doğuştan

İğne oyası gibi

Yüzünün her nakışı

Duruşu

Cebel-i Akra gibi anıtsal

Habib-i Neccar dağı gibi kutsal

Bakışı

Harbiye’den saf ipek

Kokusu

Ulu bir defne ağacında dal

Anamın yokluğunda ana

Kardeşin yokluğunda o var

Ve her şeyden önce ve öte yâr

Sürülmemiş topraklarda gelincik tarlası

Uçsuz bucaksız, al al

Amanos Dağlarının yamacında bir orman

Tepeden tırnağa çiçek açmış

Bir erguvan ağacı

Onunla her yer ev, yuva, vatan

Varlığında her yer cennet

Yokluğunda cehennemdir her diyar

 

Sen

Amik Ovası’nda pamuk

Harbiye’de saf ipekten bir şalsın

Mayıs’ta bir beyaz bulut üstümde

Yaz sıcağında bir şelale, bir pınar

Amanoslarda serin bir yaylasın

Ağustosta bal damlayan nazuki incir

Sonbaharda tadından çatlayan nar

İki çocuğuma ana

Bana yâr

Musa Ağacı gibi kutsal

Bir güzel kadın

Bir ulu çınar

 

 

Seni sevdiğim için Hatay’ı sevdim

Hatay’ı sevdiğim için seni sevdim

Sen

Hatay’dan bir armağan

Gönlümde esen yelsin

Sen

 Yaşadığım yer, sevdiğim yâr

Baktığım göz, çarpan yürek

Çiçeğim, gülüm

Meyve ağacım, yediverensin

Düşündüğüm, düşlediğim

Uzattığım, tuttuğum elsin

Benim için

Sen Hatay’sın

Hatay sensin

 Prof. Dr. Hacı KURT